Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 27 oktober 2015

het is zoals het is

Of ze naar binnen mag?
Tuurlijk!
Waar ik al niet blij van kan worden....
Appeltjes op een mooi dienblad.
 Pipo-wagen-was aan de lijn.
En het zoekplaatje: waar is de kat?
Mand met strijk en bijna droge pipo-wagen-was ( nog even bij de verwarming).
Kan ik zo staan strijken tijdens mijn wacht.
 Vanmorgen een idee opgedaan ergens op het www.
Of je ook blij kunt worden van werkdoekjes?
Wel van deze!
Ik weet nog niet of we de koffie echt gaan ruiken, maar het staat in ieder geval gezellig.
Nog eentje, omdat ik het kopje ooit ( heel lang geleden) van dochterlief kreeg.
Zelfgemaakt, met als opdruk: thee drinken met mama.
Het komt er niet meer zo vaak van, maar zo denk ik er wel met heel veel liefde en plezier aan terug.
Laatst was hier iemand die me via dit blog kent.
Het was toch anders als ze dacht....mooier, minder leuk?
Geen idee, hier een foto gewoon zoals het is, niks weggezet, niet opgeruimd of schoongemaakt.
Hier nog eentje.
Het is zoals het is ( inclusief wasgoed op het bankje).
Behaald certificaat ( nu de praktijk nog) , openliggende kookboeken en stoffige kandelaars.
En toch...dit is wat het is.
We leven, het word een rommeltje en we ruimen het wel weer op.
Hier geen toonzaal, gewoon een huis waar we in wonen.
Een thuis.
Spruitjes schoonmaken, als ik dan opgeroepen word, hoeven de mannen dat niet meer te doen.
Kaarsje aan voor de moeder van het vriendje van dochterlief.
Die vandaag opgenomen word in het ziekenhuis en die morgen een spannende operatie te wachten staat.
Hopen ( en bidden) dat alles wat slecht is weggehaald kan worden.
 Begin nog maar een werkdoekje te breien ( ik zei al dat het verslavend is).
Als ik alleen maar werk, ben ik straks moe voor ik in een gezinnetje begin, en dat kan natuurlijk niet!
Wat een heerlijk weertje.
Ik zou net als Poespoes naar buiten willen.
Maar ja, wacht...
Dan maar een klein rondje om het huis ( zodat ik binnen het bereik van de telefoon blijf).
Rust vinden, net als deze koeien.
Bedenken hoe gelukkig ik mag zijn.
Gezond, zo weer fijn gaan werken, wat rommelen in huis tot die tijd.
Mijn man en kinderen.
Niks mooier maken, het is zoals het is, zou oma zeggen.

Fijne dag!
groetjes, Franca.



zondag 25 oktober 2015

en toen....

Tja, we hadden gasten in de pipowagen.
Lieve mensen.
Die fijne dagen hadden.
Alles keurig netjes achter lieten.

De pipowagen is klaar.
Er hebben mensen in gelogeerd die we het gunden.
En er zijn nog twee weekenden die we weggegeven hebben.
Fijn om mensen blij te maken, maar nu?

We zullen ook betalende gasten moeten gaan doen.
De bedoeling was immers: soms mensen die het kunnen betalen, soms mensen die even rust verdienen.
Zo zijn de kosten ook tegen elkaar op te heffen.

Maar dat is een stap voor mij!
Is het niet te eenvoudig?
Kan ik dat wel?

Ik ga vanuit het keukenraam eens goed nadenken.
Vandaag mijn e-learning doen.
Dan weer een weekje werken met direct een cursus er achteraan.
Het gewone leven.

Over even komt ik wel weer langs.
Hopelijk met goede ideeën. 
Misschien wel met een idee hoeveel we gaan vragen voor het logeren in de pipowagen.
Eens goed nadenken.
Tot later!

groetjes, Franca.

boffen

Eentje klaar, direct aan de volgende begonnen.
Een nieuwe verslaving geboren?
De ragebol van het ramen wassen staat er nog.
Hier hebben we vanmiddag zo fijn gezeten.
Okee een chocoladetruffeltaart was de vraag.
Maar ja, er zijn nog valappeltjes...
Dus ga ik na een rondje lopen....
Wat appeltjes schillen en...
Toch maar een appeltaart samenstellen.
 Appeltaart en breiwerk.
Hoe gelukkig kun je me krijgen?

Opa komt direct uit de kerk langs voor koffie.
In de veranda, met een vuurtje aan....
De appeltaart is nog warm, vers uit de oven , de chocoladetruffeltaart kan aangesneden worden.



Poespoes blijft liever buiten in het zonnetje zitten.
Wat een zalige dag.
Een rondje lopen in het zonnetje met manlief, samen met opa en de kinderen koffie met taart in de varanda.

En nu?
Nu staat er een gehaktbrood in de oven, net als de rest van de maaltijd door manlief gemaakt.
Straks eten we samen.
Ook in de veranda, bij de open haard.
Een boffer, dat ben ik!

Fijne week!

groetjes, Franca.

zaterdag 24 oktober 2015

rommeldagen en een inzicht...

Een stiekem stukje bij de laptop.
Mislukt volgens oudste ( die de pompoentaart maakte),ik vond het lekker.
Dus durfde ik de pipowagen-gasten toch een stukje aan te bieden.
Die overigens ook nog ladingen cadeautjes mee brachten.
 Waarvan ik uitdrukkelijk gezegd had dat niet te doen, maar lief is het wel!

 Nog wat appels, tijd om ze op te maken.
Twee taarten, een kleintje om weg te geven.
Aan mijn nichtje, die na een operatie niet aan zo goed eet.
Hoop maar dat we haar een beetje kunnen verleiden.

En laat ik nou vergeten een fatsoenlijke foto te maken toen ze klaar waren.
Vandaar de oude foto ( het was hetzelfde recept).
Eerst heeft oudste eens stukje geproefd van onze grote taart ( ik kan geen ongeproefde taart weg gaan geven natuurlijk), en meteen daarna hebben we de nog warme kleine taart weggebracht.

Wat een stuk makkelijker was, dan de pan kippensoep die ik de dag erna naar mijn nichtje bracht! Nu maar hopen dat het werkt.
Dat ze snel op gaat knappen, zodat ze weer haar eigen vrolijke zelf gaat worden.
Nu was ze zo'n zielig vogeltje, dat we ons avondje met het eetclubje maar even uitgesteld hebben!

Rommelige dag was het vrijdag.
Gasten voor de pipowagen.
Waar we gezellig koffie mee gedronken hebben ter kennismaking.

Manlief die een vrije dag had, en thuis volgens mij minstens zo hard heeft gewerkt .
Alle blad weg geharkt ( en kruiwagens vol richting composthoop), het gras gemaaid en nog wat rondom huis klusjes geklaard.
Alle ramen  en deuren heb ik toch nog ( in etappes) kunnen wassen.
Het was zomaar netjes om het huis, voor zolang het duurt natuurlijk, het blad valt nog wel even. Leuk, zo samen rondom huis rommelen!

Kreeg het ook nog voor elkaar  iets lekkers voor jongste ( die moest overwerken) en mezelf te maken , de andere mannen hadden zuurkoolstampot met rookworst ( maar daar maak je jongste niet blij mee.
Och als je appeltaart als toetje krijgt, valt er nog weinig te klagen toch?

Het recept:
2 courgettes en een aubergine in plakjes snijden en met wat tijm even aanbakken in wat olijfolie.
In de schaal doen, 2 tomaten in schijfjes er over verdelen ( ik had alleen kleintjes in huis, werkte ook prima). Een ui in ringen snijden en even bakken.Over de groenten verdelen. 120 gram geitenkaas er over brokkelen en daarover 2 eetlepels Parmezaanse kaas.
20 minuten in een oven van 200 graden ( en nog wat verse basilicum er over).
Snel gemaakt, simpel en lekker ( en het ruikt zalig in de keuken terwijl de schaal in de oven staat).

s' avonds naar mijn  nichtje, met de taart, een lading boodschappen gehaald, en toen was het even mooi geweest. Dus schoof ik nog even gezellig bij de pipowagengasten aan met een wijntje. Bij het vuurtje in de veranda, je kunt het slechter treffen!
Het deed me iets beseffen!
Met name manlief werkt zo hard, druk op het werk, altijd van alles te doen in en rondom het huis, het word weer eens tijd een stapje terug te doen.
Te genieten!
Werken moeten we toch, maar laten we niet vergeten om ook op zijn tijd even leuke dingen te doen. Manlief weer eens eens fijn aan een eigen project te laten werken.
Ik weet dat hij nog flink wat dagen heeft staan ( wegens veel overwerk en tijd voor tijd), laat mijn droom/wens van de bovenverdieping opknappen maar even zitten, tijd voor zijn eigen ( super goede) ideeën. Tijd voor zichzelf, genoeg voor ons gesjouwd voorlopig! 
 Hoewel vandaag pas een echte rommeldag was, heb ik vanavond alvast een start kunnen maken om een echte dishcloth te breien van het gekregen garen.
Ik had het patroon al eerder gezien, maar wist niet ( hoezo onzeker) of ik dat wel kon.
Nu ( omdat de gaste op dit patroontje wees) ben ik begonnen met het idee: lukt het niet kan ik nu hulp vragen!
Blijkt dat het niet alleen makkelijk ,maar ook heel leuk is.
Mooi!
Ik kreeg al even niks uit handen ( wat breien betreft), nu ben ik weer fijn aan de slag.
Oudste, die gewoon zijn eigen verjaardagtaartje staat te maken!
Nou ja de bodem, de rest heb ik gedaan.
Geen feest, met visite in een kringetje, hij deed wel wat met vrienden.
Maar ja een verjaardag zonder taartje...
Oké een chocolade-truffeltaart dan.
Morgen voor hij gaat werken, in de veranda.
Doen we!
 Een foto van eerder hoor!
Ik ga echt geen foto maken terwijl er gasten zijn.
We hopen dat ze genieten.
Wij vinden het in ieder geval super om deze mensen te hebben leren kennen.
Aardig, met leuke verhalen en een levenswijze die ons erg aanspreekt.
Die onze ( nou ja eerlijk gezegd vooral de mijne) ogen weer eens opende , over wat er nou belangrijk is in het leven!
Wat een mooi extraatje van gasten op het erf!

Morgen.
Dan vieren we ( toch) een piepklein feestje.
Dan gaan manlief en ik eindelijk even niet sjouwen, maar een lekker stuk lopen of fietsen.
Morgen , dan komt dochterlief naar huis, speciaal om even een stukje taart te eten voor de verjaardag van haar grote broer.
Morgen, dan heb ik ( voor heel even) het hele stel weer bij elkaar!
Moet ik nog zeggen dat ik daar heel veel zin in heb?

Fijne zondag!
groetjes, Franca.
 
 





woensdag 21 oktober 2015

heel bescheiden

 Nou hoop ik maar dat jullie niet al te grote ( en spannende) verwachtingen hebben, want dan gaat dit stukje verschrikkelijk tegen vallen!

Vanuit het keukenraam.
Dit keer van buiten naar binnen.
Er lijkt niet veel veranderd toch?
Er ontbreekt een handgreepje ( dat staat op de nieuwe vaatwasser), en hier en daar moet er nog wat verf weggepoetst worden.
Elke dag geniet ik van onze mooie kast.
De kast die manlief voor me maakte.
Helemaal op maat en naar wens.
Kijk!
Bescheiden toch?
Het was eerst veel harder van kleur.
Als ik bij lamp licht keek, vond ik het mooi.
De volgende ochtend in daglicht een stuk minder.
Uiteindelijk gooide manlief gewoon wat verf van de kastjes erbij tot het naar mijn zin was.
Held dat hij is.
Hij is trouwens ook degene die de nieuwe koelkast instaleerde, een nieuw deurtje maakte voor de vaatwasser en alles verfde!
Het bleek al tien jaar geleden te zijn dat we op marktplaats een oude grenen keuken kochten, die ter plekke uit een huis sloopte ( dat was de overeenkomst) en dat manlief er een fijne keuken voor ons uit distilleerde. En dat de grote kast door hem gemaakt is.
Nu , met de nieuwe koelkast en vaarwasser en een fris kleurtje, ben ik  weer helemaal blij met onze fijne gezellige keuken!
De kleur van de kastjes is trouwens maar heel weinig veranderd.
Het was iets meer vanille geel en nu is het de kleur katoen ( iets witter).
Alles is schoon en fris.
"Niet mijn kleur" zei mijn beste vriendin ( die van donker houd)," maar wel fris".
Laten we het daar dan maar op houden.


En verder?
Is dochterlief een paar dagen thuis ( en voer ik dus niks uit, maar klets heerlijk bij).
Zelf is ze goed bezig!
Net zag ik al dozen vol boeken en tijdschriften voorbij komen.
Mag allemaal weg.
Ik zou willen dat ik zo goed kon weggooien!

Komt er over een paar dagen een stel in de pipowagen logeren ( moet ik die dus nog even schoonmaken).
En komt zaterdag onze eetclub , bij ons eten ( nog steeds geen idee wat ik ga maken).

Hoog tijd om de computer uit te zetten en aan de slag te gaan!
 Zodat in ieder geval de huiskamer weer toonbaar wordt ( en wie weet de ramen buiten nog gedaan worden.....)

 groetjes, Franca.





woensdag 14 oktober 2015

die kleur

Hard aan het werk.
Nu ik deze " oude"foto zie, twijfel ik opnieuw aan de nieuwe kleur.
Zucht. Wat kan ik toch mekkeren ( en twijfelen).
Eten in de veranda, met de open haard aan.
 Blijkt een simpel kostje ongelooflijk lekker te zijn .
Is hier de nieuwe kleur vandaan gekomen.
Kortom: we werken allebei hele dagen, druk maar om niet eeuwig met de keuken te zitten werken we ook  's avonds  ( vooral manlief) door.
De nieuwe koelkast werkt al . Maar de oude scharnieren van de ombouw zijn op.
Gaat manlief vanavond na het werk eerst langs de bouwmarkt.
Er moet nog van alles, maar het komt goed!
Nu snel naar een prachtig baby'tje ( met een heel moeilijke naam, ik heb stiekem een briefje op zak). 
Fijn gezinnetje, en vanavond weer aan de slag thuis, maar jongens wat wordt het mooi!
Alleen die kleur.....

groetjes, Franca.

zondag 11 oktober 2015

niet te doen

Leuk idee, om iemand een paar nachtjes in de pipowagen te geven.
Maar ga maar eens kiezen als er dan verhalen binnen komen.
Echt niet te doen!
Je gunt het ze allemaal.
Maar ja, dat zijn er wel erg veel.
 Hoe ongelooflijk lief trouwens, dat verschillende van jullie het niet voor zichzelf maar voor een ander vroegen.
Zoals Ellen.Annemiek hier uitnodigen, fantastisch  idee! Maar ik ben er niet zeker van of Annemiek ( als iemand het verdiend....) last zou hebben van het trapje of de hoge instap van de bedstee.
Haar heb ik even een mailtje gestuurd, dus we zullen zien.

Jezebelle: die doet gewoon een tegenaanbod!
Hoe lief is dat?
Jezebelle ik vind dat wij gewoon eens af moeten spreken, wie weet kunnen we een nachtje in jullie Kip en jullie in onze pipowagen.
Dan maar op de meest eerlijke manier.
Geen voorkeur, gelijke kansen.
En dan blijkt....tateretaa...
Joyce de eerlijke winnaar te zijn.
Van harte gefeliciteerd Joyce!


 Dit plekje is binnenkort een paar dagen jullie stekje.
Miek vroeg naar prijzen.
Helaas Miek ik heb echt nog geen idee.
Mijn man en ik gaan er binnenkort eens goed voor zitten.
Dan zal ik het op dit blog vertellen.
En nu: gaan we naar buiten, met zijn allen deze appeltaart burgemeester maken.

En net als Poespoes, nog even van het heerlijke najaars-zonnetje genieten .

Fijne Zondag!

groetjes, Franca.